بهلول و هارون؛ کاندیداها و مردم این حکایت را بخوانند!

روزی بهلول، بر سر راهی ایستاده بود که هارون الرشید از آنجا عبور می کرد. بهلول با صدای بلند گفت: ای هارون ! خلیفه ایستاده و با کمال تعجب پرسید: چه کسی مرا اینطور با لحن تحقیرآمیز، صدا می‌کند!؟

گفتند: بهلولِ دیوانه است!

هارون او را صدا کرده و گفت: آیا مرا می شناسی!؟

بهلول گفت: بلی! تو، همان کسی هستی که اگر کسی بر دیگری در شرق این کشور پهناور، ظلم کند و تو در غرب آن باشی، خداوند روز قیامت از تو درباره آن مظلوم بازخواست خواهد کرد؛ زیرا خودت را زمامدار و در نتیجه امین و حافظ امنیت مردم می‌دانی!

هارون از کلام شیوای بهلول، متاءثر شد؛ گریست و گفت: حالِ مرا چگونه می‌بینی !؟

بهلول پاسخ داد که خداوند می‌فرماید: «یقیناً نیکوکاران در نعمت‌های بهشتی بوده و بدکاران در عذابهای جهنم خواهند بود.»(1)

هارون گفت: پس این همه عمل خیر نیکی‌های ما چه می‌شود!؟

بهلول گفت: «خداوند اعمال نیک را فقط از پرهیزگاران می‌پذیرد.» (2)

هارون گفت: ای بهلول! پس رحمت واسعه الهی چه می‌شود؟

بهلول پاسخ داد: «رحمت خداوند، مطمئناً به نیکوکاران نزدیک است.» (3)

خلیفه گفت: در مورد خویشاوندی و وابستگی ما به رسول الله صلّی اللّه علیه و آله چه می‌گویی؟

بهلول جواب داد: «در روز قیامت، هیچ یک از پیوندهای خویشاوندی میان آنها نخواهد بود و کسی از دیگری احوالپرسی نخواهد کرد؛ بلکه در آنروز از عمل و رفتار انسان می‌پرسند.» (4)

خلیفه دوباره سؤ ال کرد: بهلول ! پس شفاعت پیامبرصلّی اللّه علیه و آله در مورد امت چه می‌شود؟

پاسخ داد: «در روز قیامت شفاعت هیچ کس سودی نمی‌بخشد» (5)، جز کسی که خداوند رحمان به او اجازه داده و به گفتار و شفاعتش راضی باشد. (6)

هارون : حاجتى دارى برايت رواكنم ؟

بهلول : آرى ، گناهانم را ببخشى و مرا داخل بهشت گردانى .

هارون : اين در اختيار من نيست . لكن مى دانم قرضى دارى مى توانم قرضت را اداء كنم .

بهلول : الدين لايقضى بدين اد اموال الناس اليهم . یعنى دين با دين ادا نمى شود. تو اموال مردم را به صاحبانش برگردان .

هارون : آيا دوست دارى دستور بدهم تا آخر عمر به تو مستمرى بدهند.

بهلول : آيا مى پندارى خداوند ترا به ياد دارد و مرا فراموش كرده است !؟

1 انفطار / 13 - 14.

2 مائده / 27.

3 اعراف / 56.

4 مومنون / 101.

5 طه / 109.

6 عنوان الکلام، ص 206.