دنیای اقتصاد/ خودروسواری کاندیداهای ریاست جمهوری

«بنجول»، «فرغون» و «قتلگاه متحرک»، نمونه‌ای است از واژه‌هایی که کاندیداهای ریاست جمهوری یازدهم در قبال پیشروترین و مهم ترین صنعت حال حاضر ایران پس از صنعت نفت، به کار می‌برند. چندی پیش «محمدباقر قالیباف» (شهردار فعلی تهران و یکی از هشت کاندیدای ریاست جمهوری)، خودروهای ایرانی را «فرغون آپشن‌دار» خطاب کرد و حالا رقیب او «محسن رضایی» نیز می‌گوید «خودروهای ایرانی قتلگاه متحرک هستند.»

در اینکه صنعت خودرو عیب‌ها و ایرادهایی دارد و در اینکه مردم از قیمت و کیفیت آنها راضی نیستند، شکی نیست، اما اینکه «خودروسازی» تا به اين حد ضعيف توصيف كنند نیز منصفانه به نظر نمی‌رسد.«خودروسازی» با همه داشته‌ها و نداشته هایش، لکوموتیو صنایع ایران به حساب می‌آید و اگرچه این روزها ضعیف شده و نفسش تنگ است، اما هنوز هم پرچمش بالاست.

اگر نگاهی به بخش های مختلف صنعت و اقتصاد کشور بیندازیم، متوجه می‌شویم که «خودروسازی» با همه مشکلاتی که این روزها گریبان کل بخش صنعت و تولید را چسبیده، سر پا مانده و باد به پرچم آن می‌وزد.

اینکه کاندیداهای ریاست جمهوری یازدهم از ضعف‌های صنعت خودرو انتقاد می‌کنند، به هیچ وجه بد و غیرمنطقی نیست، اما وقتی انتقادها رنگ و بوی تبلیغاتی می‌گیرند، غیرمنصفانه می‌شوند و صرفا تبلیغاتی.از طرفی، باید از کاندیداها پرسید در کنار «فرغون» خواندن و «قتلگاه متحرک» دانستن خودروهای ایرانی، آیا راهکاری هم برای «بنز» شدن و «لیموزین» شدن آنها دارند؟آیا هدف از انتقادها به صنعت خودرو، بهبود و پیشرفت آن است یا فقط تبلیغات و به دست آوردن دل رای دهنده‌گان؟ باید دید در این 13 روز باقیمانده تا انتخابات یازدهم، کاندیداها دوباره چه‌ها از صنعت خودرو خواهند گفت.