يك نگاه: برنامه نامزدهای ریاست جمهوری برای اینترنت چيست؟

اخبار توسعه اینترنت گیگابیتی در گوشه و کنار دنیا شنیده می شود، کشورهای مختلف برای عقب نماندن در رقابت، حداقل سرعت را برای شرکت های ارائه دهنده خدمات اینترنت تعیین می کنند اما در کشور ما درست برعکس عمل کرده و برای سرعت اینترنت سقف می گذارند، جالب است که بعد از سالها هنوز هم اینترنت یک مگابیت برای مردم ما یک سرعت شگفت انگیز محسوب می شود.

سرعت بسیار نامطلوب اینترنت کشور با در نظر گرفتن پیشرفت های قابل توجهی که در صنعت مخابرات و فناوری اطلاعات داشته ایم، پیام بسیار روشنی دارد و آن اینکه: دولت دشمن اینترنت است.

این روزها به مناسبت نزدیک شدن به روز انتخابات سرعت اینترنت بدتر هم شده است، مردم ما آنقدر همزمانی کاهش سرعت اینترنت با رویدادهای سیاسی را تجربه کرده اند که هر وقت سرعت پایین می آید ناخودآگاه گوششان را تیز می کنند که بفهمند این بار چه اتفاقی در حال روی دادن است؟

فرقی نمی کند که بپذیریم یا نپذیریم، زمانی تلویزیون رسانه ملی خطاب می شد اما در حال حاضر ملی ترین رسانه همان رسانه ای است که توسط مردم اداره می شود، مردم مستقیما در آن نقش دارند و حرف هایشان را آزادانه تر از هر جای دیگر بیان می کنند. اینترنت رسانه ملی است ، بنابراین نمی توان باور کرد که یک دولت واقعا مردمی، دولتی ضداینترنت باشد.

سرعت اینترنت یکی از عواملی است که به طور مستقیم در زندگی مردم موثر است. همانطور که مردم ما به افزایش قیمت انواع کالا و خدمات حساس هستند، به نوسانات سرعت اینترنت نیز حساسیت دارند؛ بنابراین از نامزدهای محترم ریاست جمهوری یازدهم خواهش میکنم موضع خود را در مورد سرعت اینترنت به روشنی اعلام کنند، برنامه آنها در این مورد چیست؟

اما در کنار سرعت اینترنت، مشکل مهم دیگری که پس از سالها حل نشده و موجبات دردسر مردم را فراهم آورده است، فیلتر بی دلیل سایت های اینترنتی است.

با توجه به آنکه در سال حماسه سیاسی قرار داریم بهتر است ابتدا علت فیلتر سایت های سیاسی را بررسی کنیم، سایت هایی که تنها توجیهی که برای فیلتر آنها ذکر می شود، نشر اخبار دروغ است، داستان چوپان دروغگو را همه می دانیم ، چند بار دروغ گفت، شد چوپان دروغگو، طوری که وقتی راست می گفت هم کسی حرفش را باور نمی کرد، اگر سایت های سیاسی داخل و خارج از کشور دروغ می گویند، بگذارید بگویند، بعد از چند بار دروغ گفتن می شوند چوپان دروغگو. ما نمی توانیم هم مدعی شویم که مردم بیداری داریم و هم به فیلتر سایت های سیاسی دست بزنیم، اگر کسی بیدار است باید بتواند تفاوت راست و دروغ را تشخیص دهد، چقدر به بیداری مردم ایمان داریم؟ مردم ما فقط حرف های حق را از رسانه های تائید شده می شوند و سپس از میان حق و حق، طرفدار حق می شوند، انتخابی در این میان شکل نگرفت، زمانی میتوان گفت بصیرت داریم که از میان حق و باطل یکی را انتخاب کنیم.

اما مشکل فقط فیلتر سایت های سیاسی نیست، در بازار سایت های فیلتر شده، هر نوع سایتی که بخواهید موجود است، از سایت های مرجع علمی گرفته تا سایت های تفریحی، اجتماعی و … در اولین سال های ظهور فیلتر در کشور، وقتی می شنیدیم که سایتی فیلتر شده است، با خودمان می گفتیم حتما مستحق فیلتر بوده و به عبارتی فیلتر آبروی سایت را می برد، چند سال بعد قبح فیلتر از میان رفت و شنیدن خبر فیلتر سایت های ارزشمند و معتبر برای مردم امری عادی شد و حالا که دیگر فیلتر شدن سایت ها آن قدر شدت گرفته که مردم قادر به دنبال کردن اخبارش نیستند، امروز مردم اخبار فیلتر شکن ها را دنبال می کنند.

با توجه به تعداد بالای سایت های فیلتر شده می توان حدس زد که افراد زیادی به عنوان فیلتر کننده صاحب شغل شده اند، از سوی دیگر نیز تعداد قابل توجهی از جوانان به عنوان ارائه دهنده خدمات فیلتر شکن به کار مشغولند، اما فیلتر فقط اشتغال زایی نکرده بلکه عده زیادی را نیز بیکار نموده و یا در کارشان اختلالات جدی به وجود آورده است. افرادی اعم از پژوهشگران، فعالان حوزه بازاریابی اینترنتی، طراحان وبسایت، مدیران وبسایت های خبری و غیرخبری.

موضع نامزدهای محترم ریاست جمهوری در مورد فیلتر اینترنت چیست؟ آیا می خواهند نهضت فیلتر کردن سایت ها را تا آخرین وبسایت باقی مانده ادامه دهند یا آنکه آن را به سایت های پورنوگرافی محدود سازند؟ شاید هم از ترس فیلتر شدن سایت خودشان و سایت ستاد انتخاباتی شان جرئت اعلام موضع در این خصوص را نداشته باشند.

با وجود مشکل سرعت اینترنت و فیلتر سایت ها طبیعی است که سرمایه گذاران از سرمایه گذاری در اینترنت احساس خطر کرده و اینترنت پر شود از جوانان پرشوری که بدون سرمایه های کلان صرفا به تاسیس سایت های کوچک فکر می کنند، از طرفی سرمایه های زیادی برای پروژه هایی چون موتورجستجوی ملی به هدر می رود، بزرگترین آرزوهای ما در اینترنت در این خلاصه می شود که بتوانیم معادل هر برند اینترنتی موفق در سطح دنیا، یک سایت بومی داشته باشیم، و جالب آنکه در تحقق همین آرزوی کوچک نیز درمانده ایم.

آیا بهتر نیست هزینه های کلانی که به علت مدیریت بی هدف، نامنظم و پراکنده ی اینترنت به هدر می رود را برای ساخت برندهای اینترنتی کشورمان استفاده کنیم؟ برندهایی که میزبان همه ی مردم دنیا باشند؟

چند لحظه به آن بیاندیشید که اگر برندهایی نظیر گوگل و فیس بوک ، برخواسته از متخصصین ایرانی بودند تا چه میزان به نفوذ و قدرت کشور در سطح بین الملل افزوده می شد؟

آقای نامزد ریاست جمهوری یازدهم، فناوری های زیادی در چند سال اول ورود به ایران با بحران های جدی مواجه شده و بعدها به وضعیت منطقی و مطلوب خود رسیده اند، ما عادت داریم که خودمان برای خودمان مانع تراشی کرده و چند سال عقب بیافتیم، نمی دانم دلیلش چیست اما هرچه که هست فکر میکنم این چند سال برای اینترنت سپری شده و حالا زمان خوبی برای جدی گرفتنش است، برخی از مشکلات اینترنت اعم از سرعت، فیلتر و کپی رایت راه حل هایی روشن و قابل اجرا دارند، پس لطفا دست به کار شوید، دوستی با اینترنت را هم به برنامه های خود بیافزایید، میلیون ها جوان ایرانی منتظر اعلام موضع روشن شما در مورد مشکلات کهنه ی اینترنت هستند. امید آنکه نامی نیک بر جای گذارید…

حميد توكلي(+)