مسير دشوار دانش آموزان چيني براي رفتن به مدرسه + تصاوير

اين روستا در منطقه دور افتاده و بر فراز کوه باداگونگ قرار دارد و تقريبا هيچ شهر و يا روستايي در نزديکي اين روستا قرار ندارد.
تنها راه دسترسي مردم اين روستا به نقطه اي ديگر يک نرده بان بدون حفاظ است که آنها با پايين آمدن از آن به دشتي مي رسند که پس از عبور از دشت فوق و با صرف زمان 4 ساعت پياده روي به روستايي دسترسي پيدا مي کنند.
کودکان عمدتا بين 5 تا 8 سال اين روستا نيز از آنجايي که روستايشان داراي مدرسه نيست ناچارند تا اين مسير را بصورت روزانه طي کنند و از آن نردبان چوبي بدون حفاظ دائما استفاده کنند.
ليو دان ، کودک 5 ساله اين روستا که به مدرسه مي رود در اين باره مي گويد:درس خواندن کار بسيار درستي است و ما هم به دنبال آن هستيم اما مسير دسترسي به مدرسه خيلي دشوار است و ما ناچاريم تا هر روز از نرده بان چوبي ترسناک استفاده کنيم.

وي در خصوص خطرهاي اين راه مي گويد:هنگام استفاده از نرده بان سعي مي کنم تا به پايين نگاه نکنم تا در من ترس ايجاد نشود ضمن اينکه اين مسير جنگلي مملو از جانداران خطرناک است که تا کنون با آنها برخورد نکرده ايم.

طبق برآوردهاي دولت مردان چين ساخت مسيري هموار و مطلوب براي اين روستاييان نياز به صرف هزينه گزاف 10 ميليون دلاري دارد که اين موضوع باعث شده تا ساکنين اين روستا چندان به داشتن راه دسترسي در آينده اميدوار نباشند.

ساکنين محلي همواره از اينکه"دولت اگر براي هر نفر يک بالگرد بجاي ساخت مسير دسترسي خرداري کند هزينه کمتري پرداخت مي کند "، به مزاح ياد مي کنند.